Dag 4: Eindelijk naar Londen!

Maar of ik er in 1 rek ga geraken met schrijven is nog maar de vraag...

Highstreet, Rochester

Het ontbijt in de King Charles was een keuzemenu waarop ook de weer de "Full English Breakfast" met heel de santeboetiek aan bonen, worsten en bacon stond. Gezien ik gisteren mijn cholesterol al op proef had gesteld leek het mij verstandiger om voor de "French Continental" te gaan, bestaande uit twee croissants en een yoghurtje. Of de Fransen dat 's morgens eten weet ik niet, maar ik vond het maar zwakskes en er mocht nog wel wat toast bij, ook voor Len.

Brug over de Medway

De fiets was al in de lobby gezet door het personeel (want iemand wilde de vergaderzaal gebruiken), dus we hadden enkel de tassen op te laden en we konden weg. Het ging de warmste dag van het jaar worden in en om Londen en het was al vroeg te voelen dat de zon ongenadig drukte. Wat ook leuk was is dat we voor de verandering eens bergaf mochten vertrekken, wel langs een vrij drukke baan met -helaas- stoplichten hier en daar (REMMEUUUUH!!!! ). Dan door het centrum van Rochester, met een snelle blik op kathedraal en kasteel zonder te stoppen verder en de boogbruggen over de Medway over.

Bovenkomst na de 10% helling

Net na de brug direct rechts de straat oversteken en de National Cycle Route nr. 1 volgen naar Upnor Castle. Een castle zetten ze meestal niet beneden, dus dat was weer een klimmetje. We reden afwisselend via rustige woonwijken en fietsverbindingspaadjes tussen de straten. Eén van die paadjes was eigenlijk voor enkel voetgangers en met weer iets rond de 10% hellingsgraad, maar we zijn er toch al fietsend (lees: al puffend en zwetend) boven geraakt. Tussen de bomen door prachtige zichten op Rochester, de haven en de Medway River. Aan Upnor Castle toch even gestopt, al wilde Len liever verder fietsen. Hij heeft het zo niet voor kastelen blijkbaar. Het kasteel in kwestie was ook meer een groot herenhuis én ze vroegen nogal wat inkomgeld dus we hebben niet lang getreuzeld en zijn maar verder gefietst.

Begin van het fietspad
 langs het kanaal

De weg vervolgde zich op en neer langs afgelegen baantjes met een stukje langs een militair domein. Opeens kwam er een heel regiment soldaten in volle uitrusting de berg op gelopen. Compleet met machinegeweren op hun rug en al. Dat vond Len blijkbaar heel wat boeiender dan het kasteel. De baan waarover we naar beneden reden hadden ze om de zoveel meter al van een trilstrook voorzien. Zouden ze hier ook wielerterroristen kennen, of zou het toch voor de auto's zijn? Lastige bulten waren het in elk geval. We reden wel door een mooi landschap hier. Appelboomgaarden, graanvelden en weiden, bosjes en struiken en mooie vergezichten, deze keer eens niet ontsierd met hoogspanningslijnen kris kras erdoor.

Achterpaadjes

De route liep verder via een onverhard, maar vlot rijdend fietspaadje naast het voormalig kanaal tussen Thames en Medway. Ook hier moesten we eerst weer door zo'n poortje sukkelen, al was dat nog niets tegenover de constructies die we in de namiddag zouden tegenkomen. Na een tijdje zagen we in de niet-zo-verte grote schepen varen, dus we waren al kort bij de Thames gekomen. De zon scheen nog steeds onverbiddelijk en even uitrusten in de schaduw zat er niet in want de aanwezige bankjes stonden in volle zon. Na het pad langs het kanaal zette de NCR 1 zich verder langs achterpaadjes van amper een meter breed tussen scheepswerven, industrieloodsen, sluizen en schuttingen met hier en daar een haakse bocht er in om het spannend te houden. Gelukkig waren er geen tegenliggers!

Eens uit het gekronkel reden we langs de Thames Gravesend binnen via een parkje. Veel zonnende en rondkuierende mensen en spelende kinderen op de gazonnetjes en paadjes aan de Thames, precies of ze waren hier voor een zomers dagje aan zee. Er was ook een winkeltje waar ze ijsjes verkochten, dat mochten we niet zomaar voorbij rijden. Er lagen hier en daar weer boten op het droge en Len wilde alweer de modder van de rivier opzoeken om die eens van naderbij te gaan bekijken. Dat heb ik deze keer dus maar duidelijk verboden. Ezel, steen enzo, jeweetwel. Weer wel jammer dat deze mooie plek uitkeek op de grote schoorstenen van de ektriciteitscentrale aan de overkant van de Thames.

Panoramazicht vanop de dijk in Gravesend