Streep door de rekening

Dienstmededeling: tijdens trainingstochtje afgelopen zondag gevallen en mijn arm gebroken. Bye bye, fietsvakantie. 😐

Bridges on the Tweed

Als ik tussendoor even tijd heb zoek ik nog wat dingen op om de route verder te finetunen. Op dag 3 volgen we na het Schotse stadje Kelso bijna heel de dag de rivier de Tweed, en daar is wel wat te zien.

Zo vond ik tussen km 19 en 28 een hele hoop interessante zaken die ons vermoedelijk meer doen afstappen dan fietsen. Om te beginnen passeren we Dryburgh Abbey en een beetje verder een redelijk spectaculaire voetgangershangbrug uit 1872 over de river Tweed. Die steken we maar even over voor de leut, want onze track blijft aan de linkeroever van de rivier. We klimmen even naar de Bass Hill om de Temple of the Muses te bezoeken, een rond paviljoentje met daarin 4 dansende bronzen dames die de 4 seizoenen voorstellen, ter ere van de dichter James Thomson.

Dan terug rechtsommekeer en (5-6% bergop!) passeren we 2km verder het standbeeld van de Schotse vrijheidsstrijder William Wallace (die van Braveheart), dan verder bergop tot het gehuchtje Bemersyde en langs Bemersyde Hill hebben we een fantastisch uitzicht over de Tweed-vallei en bergen vanaf Scott's Viewpoint. Stoppen en foto's nemen. 

Dan kunnen we even doorfietsen (5-6% bergaf!) en komen we op km 25 aan een verzameling mooie bruggen waaronder een bakstenen spoorwegviaduct (Leaderfoot Bridge) uit 1863 dat 38m boven de vallei uittorent. Wij fietsen echter over een iets lager exemplaar dat weliswaar ouder is: Dryrange Old Bridge uit 1776. Naast deze brug ligt dan nog een betonnen exemplaar uit 1974, waar de auto's van de A68 over mogen razen. 

3km verder de Tweed stroomopwaarts komen we in het stadje Melrose, waar we langs Melrose Abbey fietsen om dan weer de rivier te kruisen over een hangbrug uit 1826 even de rivier over hoppen om ze weer over te steken via Lowood Bridge, een stenen boogbrug uit 1762. Daarna rijden we via een fietspad op een oude spoorlijn nog over de stenen Redbridge viaduct uit 1847.

Na Melrose steken we nog een keer of 6-7 de Tweed over, telkens over bruggen uit de 18e of 19e eeuw.

Life is old here.

Link: Bridges on the Tweed

The Otterburn Ranges - Coquet Valley

Waar ik me in mijn beknopte opsomming van 17 april onder puntje 3 al even over uit liet: De route die ik gepland had/heb voor de tweede rit loopt een stuk door militair gebied: The Otterburn Ranges. Dit gebied is het grootste aaneengesloten militair domein van de UK en beslaat grote delen van het prachtige Northumberland National Park. Ze moedigen fietsen en wandelen daar wel aan, maar alleen buiten de "restricted areas" en dan nog slechts een weekend of twee per maand wanneer er geen "live firing" is. In spanning keek ik al weken om de 15 dagen naar een nieuwe sheet met data waarop het park toegankelijk zou zijn, maar begin deze week kon ik het niet meer houden en heb ik eens gebeld naar de Ranger's Office met de vraag of zij al iets meer wisten voor juli. En jawel, we hebben geluk: 17-18 juli zijn er geen schietoefeningen en zou er geen probleem mogen zijn om er door te fietsen.

Ik heb intussen dat stuk van de route al wat nader bekeken en wat ge-finetuned en het ziet er prachtig uit. Een klim tussen ronde kale bergen tot aan Chew Green, waar resten van een kamp uit de tijd van de Romeinen te zien zijn en dan een afdaling van 17km door de Coquet Valley tot Alwinton.

Links:
http://www.northumberlandnationalpark.org.uk
http://www.visitnorthumberland.com/northumberland-national-park
http://www.otterburnranges.co.uk
http://www.visitnorthumberland.com/countryside/coquet-valley

Streefdoel bereikt...

  

Voila! Schreef ik hieronder nog over wisselend succes, dan kan ik nu alvast zeggen dat het zeker de goede kant uitgaat. Zondag 31 mei, de laatste dag van mijn zelf gestelde deadline, fietste ik zonder pijn mijn eerste rit van 80km dit jaar. En dat tegen een tempo dat ik nooit meer voor mogelijk had gehouden... Wel met de hulp van de plaatselijke wielertoeristenclub want aan bijna 28km/u gemiddelde snelheid geraak ik op mijn eentje (nog) niet. We reden langs de Oesterdam in Nederland, langs de Oosterschelde, waar ik me in maart dit jaar nog lelijk mispakte aan de wind en mijn knie weer forceerde op de terugweg. Nu ging het stukken beter en als je in een groep goed uit de wind kan gaan zitten scheelt dat alvast een pak! Intussen ben ik zondag weer met de groep meegereden in wederom de 80km overschreden. Ik kan bijna niet wachten tot we in de UK zijn. Ik kijk er enorm naar uit nu dat het zo goed gaat met het fietsen.

Oesterdam, Zeeland

Wisselend Succes.

Picknickstop @ Galderse Meren, NL

Het aanpassen van de fiets doet precies wel iets. Zondag ging het dus ongewoon goed, woensdag had ik last van knieën,  rug en nek en was ik heel blij dat mijn 50km tocht een one way ritje windaf was. Mijn moral kreeg dus weer een deuk. "Geen probleem maar niet forceren", zei de kiné, dus deed ik vrijdagavond slechts 35km. Daar ondervond ik alvast geen problemen bij, en het smaakte naar meer. Zondag een MTB ritje van 32km ging ook vlot, dus vandaag terug naar de 50km, en ook dat ging zonder pijn. Snelheid is nog wel ondermaats vind ik maar dat is relatief. We hebben in de UK telkens een hele dag om ter bestemming te geraken, dus als ik die kilometers aankan, gaat het wel lukken. Ik had me 3 maand geleden al voorgenomen om tegen eind mei tenminste 1 keer een rit van 80 km te doen, en dat is het dichterbij komend streefdoel nu...wish me luck!

end of an era?

Waar ik al die tijd mee zat is nu hopelijk voor eens en altijd opgelost. Mijn knieën, en dan vooral mijn rechter, maakten dat het fietsen minder fijn werd dan het zou moeten zijn. Bij de minste extra inspanning kreeg ik ontstekingen op de pees die over mijn knieschijf gaat (een pees die ongetwijfeld een naam heeft) of op de slijmbeurs die daaronder zit. Onlangs naar een sportdokter-kniespecialist geweest en die raadde me aan om toch mijn positie op de fiets eens beter te laten bekijken. Veel verwachtte ik er niet echt van, ik had dat vorig jaar al eens laten doen, met niet echt het gewenste resultaat en een positie waar ik nekpijn aan over hield. Deze keer kwam er echter uit dat ik mijn knie een beetje naar binnen plooi, wat met met enkele inlegzooltjes zou moeten verholpen zijn en verder dat ik zeker nog 2cm achteruit zou moeten zitten. Ze hadden me de eerste keer al een stuk naar achter gezet, maar probleem was dat mijn zadel niet verder achteruit ging op een simpele manier. 

Dank aan fietsenmaker Pro Bikes Buysen die een speciale zadelpen wist te bestellen die hier mee weg kon. Na wat kleine ritjes van 20-30km begon ik vandaag vol goede moed aan een toertje dat zou moeten uitmonden in 35-40km en waarbij ik hopelijk geen kniepijn zou hebben. De verwachting werd ruimschoots overtroffen en ik geraakte zelfs zonder al te veel problemen aan 61km! De laatste kilometers waren er wel wat te veel aan, maar dit belooft alvast!

De blogger in me en wat we gaan doen.

Ik ben een belabberde blogger. Ik ga dat blogboek eens moeten aanschaffen om te zien waar ik efficiënter kan bloggen. Of toch een Facebookloosleven moeten aanvatten. Anyway, ik hoop de draad hier terug op te pikken waar hij zoek geraakt is. Hij gaat blauw-wit van kleur zijn, met toch een beetje rood ertussen. De plannen van de post hieronder zijn intussen concreter qua planning, alleen de conditie nog wat opbouwen en mijn knie niet weer overbelast met dat te proberen. Been there etc...

Wat gaan we doen?
1. met de boot van Ijmuiden naar Newcastle in Noord-Engeland.
2. die Newcastle van de boot is eigenlijk niet Newcastle maar Tynemouth, aan de monding van de Tyne, 14km van Newcastle-upon-Tyne. Gezien we 's morgens rond 9u aankomen vertrekken we vanaf de boot gelijk voor een rit van 82km van Tynemouth via Newcastle naar West Woodburn. "Naar waar?", zal u zeggen. "Wel", zeg ik dan, "West Woodburn is gelegen aan de rand van het Northumberland National Park". Niet dat u daar misschien veel wijzer van wordt maar het is maar om te zeggen dat we door dat park gaan fietsen en dat West Woodburn dan een prima start is.
3. Dat Northumberland National Park is dus iets voor dag 3, en het is voorlopig nog spannend of we via de geplande route door de Otterburn Ranges kunnen, want dat is militair gebied en ze doen daar naar het schijnt nogal serieuze schietoefeningen op 1 weekend in de maand na. We hopen toevallig het juiste weekend te hebben gekozen (18/07). We hadden op zich misschien beter april/mei gekozen voor onze trip, want in het broedseizoen houden ze het een maand rustig. Maar enfin, de eventuele noodzakelijke omweg is al gepland en als eindbestemming kozen we voor Alnwick, waar het kasteel van Harry Potter staat.
4. De langste rit van om en bij de 110km moet ons van Alnwick via de kust en wat kastelen en Holy Island naar Kelso brengen. We steken die dag eindelijk de Schotse grens over. Kelso lijkt me een gezellig stadje en heeft als pluspunt een brouwerij-met-pub-waar-het-naar-verluid-aangenaam-vertoeven-zou-zijn.
5. Kelso-Eddleston via Innerleihten en Peebles. Eigenlijk moesten we totaal niet in Eddleston zijn, maar in Innerleithen. Via booking zag ik echter een top-aanbieding voor een luxe-hotel in de buurt en boekte dat dan maar gelijk. Dat dat een 30 extra kilometers zou toevoegen aan ons al redelijk volgeladen reisschema zag ik pas achteraf. Maar dat hotel met spa en zwembad enzo gaat ons zoveel extra energie geven dat dat minstens een nuloperatie is.
6. Eddelston-Edinburgh, via de Moorfoot Hills en Roslin Chapel (da Vinci code!).
7. Edingburgh-Newcastle met de trein en 's avonds stukje fietsen naar Tynemouth en weer de boot op naar Ijmuiden.

Zo. Nu ga ik weer een paar maanden niet bloggen. :-)

Niet naar Parijs...

...maar naar Schotland !

 Klinkt goed in deze drukke tijden, niet?