Het bed van de Ibis was goed, ik zou het verdorie mee naar huis genomen hebben mocht het in de bagage hebben gepast. Het weer daarentegen, dat was niet om over te stoefen. Gewekt door donder en regen spoedden we ons niet al te veel om weg te geraken. Tegen een uur of tien vonden we het toch wel goed geweest en met de regenjassen in de aanslag trokken we naar beneden om de stad in te gaan. Van de vriendelijke dame aan de balie mochten we de fiets in de bagageruimte laten staan tot in de late namiddag en dus trokken we met de DLR naar de City. Een snelle sandwich van de Subway deed dienst als ontbijt. Een broodje met kip en groente en kaas, ongezond kan dat toch niet zijn hé.
Len had in een boek van Londen over de "augurk" gelezen, een (i)conische wolkenkrabber van architect Norman Foster. We hadden hem al gezien vanaf het Thames Path toen we aan het fietsen waren en vanaf de overkant in Greenwich, maar nu wilden we hem eens van dichtbij zien. Met de gps in de aanslag zochten we onze weg vanaf Tower Hill. Na wat zoeken zagen we ineens de "Gherkin" weerspiegelen in de glasgevel van het gebouw ernaast. Cool! We waagden het even binnen te gaan in de lobby van de kantoren, maar de brede securityman deed ons snel weer buiten gaan. Een rondje rond het gebouw leerde ons dat we ook zo in het gebouw konden... aan de andere kant was er stomweg een gazettenwinkel en een tearoom. De contrasten zijn trouwens wel groot in de Londense City. Naast de skyscrapers staan simpele huisjes en oude gebouwen in een wirwar van straten en straatjes.
Volgende op Len zijn to do lijstje was een ritje met een echte Londense dubbeldekkerbus. Om het nog wat Londenser te maken namen daarvoor een bus die over de Tower Bridge reed. We konden zelfs vooraan van boven zitten. Met de fiets waren we trouwens sneller geweest. De bus stond een hele tijd vast in het verkeer. :-( 
Aan de overkant van de bridge stapten we af en namen de trap naar beneden, waar we de rondleiding door de brug startten vanaf de Engine Room. Door steenkool aangedreven stoommotoren en olievijzels bedienden de mechaniek om de brug omhoog te takelen als er boten door moesten. Nu staan ze werkeloos te blinken want tegenwoordig zijn de motoren elektrisch. Leuk voor kinderen waren de proefopstellingen waar je met hydraulische druk en balans kon experimenteren. Len kreeg ook een "paspoort" en kon tijdens de exhibition stickerblaadjes verzamelen om er op te kleven. Na de machinekamer moesten we terug de brug op om ons aan te melden aan 1 van de torens waar we direct met de lift omhoog gingen.
Boven in de toren speelde een projectie met levensgrote figuren over het ontstaan van de brug. Met Queen Victoria, architect Horace Jones,...Heel knap gedaan en met wat vertaalwerk vond ook Len het heel geslaagd. Vooral dat de architect al dood was eer de brug af was vond hij wel grappig... hmmf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten