Bridges on the Tweed

Als ik tussendoor even tijd heb zoek ik nog wat dingen op om de route verder te finetunen. Op dag 3 volgen we na het Schotse stadje Kelso bijna heel de dag de rivier de Tweed, en daar is wel wat te zien.

Zo vond ik tussen km 19 en 28 een hele hoop interessante zaken die ons vermoedelijk meer doen afstappen dan fietsen. Om te beginnen passeren we Dryburgh Abbey en een beetje verder een redelijk spectaculaire voetgangershangbrug uit 1872 over de river Tweed. Die steken we maar even over voor de leut, want onze track blijft aan de linkeroever van de rivier. We klimmen even naar de Bass Hill om de Temple of the Muses te bezoeken, een rond paviljoentje met daarin 4 dansende bronzen dames die de 4 seizoenen voorstellen, ter ere van de dichter James Thomson.

Dan terug rechtsommekeer en (5-6% bergop!) passeren we 2km verder het standbeeld van de Schotse vrijheidsstrijder William Wallace (die van Braveheart), dan verder bergop tot het gehuchtje Bemersyde en langs Bemersyde Hill hebben we een fantastisch uitzicht over de Tweed-vallei en bergen vanaf Scott's Viewpoint. Stoppen en foto's nemen. 

Dan kunnen we even doorfietsen (5-6% bergaf!) en komen we op km 25 aan een verzameling mooie bruggen waaronder een bakstenen spoorwegviaduct (Leaderfoot Bridge) uit 1863 dat 38m boven de vallei uittorent. Wij fietsen echter over een iets lager exemplaar dat weliswaar ouder is: Dryrange Old Bridge uit 1776. Naast deze brug ligt dan nog een betonnen exemplaar uit 1974, waar de auto's van de A68 over mogen razen. 

3km verder de Tweed stroomopwaarts komen we in het stadje Melrose, waar we langs Melrose Abbey fietsen om dan weer de rivier te kruisen over een hangbrug uit 1826 even de rivier over hoppen om ze weer over te steken via Lowood Bridge, een stenen boogbrug uit 1762. Daarna rijden we via een fietspad op een oude spoorlijn nog over de stenen Redbridge viaduct uit 1847.

Na Melrose steken we nog een keer of 6-7 de Tweed over, telkens over bruggen uit de 18e of 19e eeuw.

Life is old here.

Link: Bridges on the Tweed

The Otterburn Ranges - Coquet Valley

Waar ik me in mijn beknopte opsomming van 17 april onder puntje 3 al even over uit liet: De route die ik gepland had/heb voor de tweede rit loopt een stuk door militair gebied: The Otterburn Ranges. Dit gebied is het grootste aaneengesloten militair domein van de UK en beslaat grote delen van het prachtige Northumberland National Park. Ze moedigen fietsen en wandelen daar wel aan, maar alleen buiten de "restricted areas" en dan nog slechts een weekend of twee per maand wanneer er geen "live firing" is. In spanning keek ik al weken om de 15 dagen naar een nieuwe sheet met data waarop het park toegankelijk zou zijn, maar begin deze week kon ik het niet meer houden en heb ik eens gebeld naar de Ranger's Office met de vraag of zij al iets meer wisten voor juli. En jawel, we hebben geluk: 17-18 juli zijn er geen schietoefeningen en zou er geen probleem mogen zijn om er door te fietsen.

Ik heb intussen dat stuk van de route al wat nader bekeken en wat ge-finetuned en het ziet er prachtig uit. Een klim tussen ronde kale bergen tot aan Chew Green, waar resten van een kamp uit de tijd van de Romeinen te zien zijn en dan een afdaling van 17km door de Coquet Valley tot Alwinton.

Links:
http://www.northumberlandnationalpark.org.uk
http://www.visitnorthumberland.com/northumberland-national-park
http://www.otterburnranges.co.uk
http://www.visitnorthumberland.com/countryside/coquet-valley

Streefdoel bereikt...

  

Voila! Schreef ik hieronder nog over wisselend succes, dan kan ik nu alvast zeggen dat het zeker de goede kant uitgaat. Zondag 31 mei, de laatste dag van mijn zelf gestelde deadline, fietste ik zonder pijn mijn eerste rit van 80km dit jaar. En dat tegen een tempo dat ik nooit meer voor mogelijk had gehouden... Wel met de hulp van de plaatselijke wielertoeristenclub want aan bijna 28km/u gemiddelde snelheid geraak ik op mijn eentje (nog) niet. We reden langs de Oesterdam in Nederland, langs de Oosterschelde, waar ik me in maart dit jaar nog lelijk mispakte aan de wind en mijn knie weer forceerde op de terugweg. Nu ging het stukken beter en als je in een groep goed uit de wind kan gaan zitten scheelt dat alvast een pak! Intussen ben ik zondag weer met de groep meegereden in wederom de 80km overschreden. Ik kan bijna niet wachten tot we in de UK zijn. Ik kijk er enorm naar uit nu dat het zo goed gaat met het fietsen.

Oesterdam, Zeeland