Euh, deel 4 van de Canterbury dag

Ok. Op de trein naar Gent intussen tijd voor de rest van het verslag van dag 2?

Aangekomen in de stad met zijn kleine drukke straatjes vol toeristen was het wel even zoeken naar de juiste richting voor het hotel, maar de Miller's Arms verscheen opeens toch om het hoekje. De kamer was nog niet klaar maar ze hadden precies compassie met twee uitgeregende fietsers dus we mochten even wachten in de bar terwijl ze onze kamer met spoed in orde brachten.

Deze zaak had iets meer klasse dan de Blakes of Dover. Mooie lichte kamer met een ligbad en zicht op de oude watermolen. Enfin, op wat er nog van over was. Het continu geluid van stromend rivierwater was inbegrepen. Eerst wat opgewarmd en gewassen om daarna met de regenjas aan de stad te verkennen. Len wilde ALVAST NIET de kathedraal bezoeken maar ging liever in de souvenirsshops overal eens kijken. Ze hebben in Canterbury blijkbaar meer souvenirs van Londen dan van Canterbury zelf!

We moesten ook nog iets eten en gingen op zoek naar een Subway die we per fiets nog gepasseerd waren. Na een lekker broodje wandelen we nog even langs de tourist office/bibliotheek/museum waar allemaal schilderijen van koeien en beesten hingen. Om in het thema te blijven hadden ze er ook nog maar wat speelgoedbeestjes bijgezet. Tof!Ik zag er ook reclame liggen van de historic boat tours en dat leek ons wel iets. Per roeiboot over de Great Stour met een roeier die op een grappige manier historische uitleg geeft over de gebouwen waar je naast vaart. Vooral de uitleg over de "strafstoel" voor misdadigers, zeurende vrouwen en heksen vond Len wel grappig. Als je verdacht werd van hekserij ging je met de stoel 2 minuten onder, voor ze checkten of je nog leefde. Was dat het geval sopten ze je nog eens 2 minuten onder en dat herhaalden ze tot 5 keer toe. Had je de pech om dan nog niet te zijn verdronken was je zeker een vast een heks en vloog je de brandstapel op en hakten ze voor alle zekerheid ook je ledematen nog af. Had je al het loodje gelegd van tevoren dan kreeg je familie verontschuldigingen en betaalde de overheid je begrafenis. Toch een mooie geste, niet?

Wat later wandelen we nog langs de kathedraal en moest er blijkbaar geen inkom meer betaald worden. Enfin, toch niet voor de tuinen en binnenplaatsen er rond, de kathedraalzelf was al gesloten. Toch nog een snel bezoekje om wat rond te kijken en foto's te nemen. Terug in het hotel wilde Len op de kamer blijven en op de i-pad spelen en heb ik in de hotelpub de real en andere ale aan een kwaliteitsonderzoek onderworpen.

 

Naar Canterbury deel 3 al!

Weer even rust en tijd om wat te schrijven. We zitten op de boot terug nu, nog te wachten in de haven van Dover. Er is heel wat wind en de boot heeft wat vertraging precies.
 

Na de stop om snoep te kopen bij de Spar ging het door de countryside  via de local cycle route 17. Niet slecht dat we op de GPS kunnen rekenen, want de bordjes volgen is soms verwarrend. We gebruikten de app Locus pro, al zou de gratis versie ook wel volstaan hebben. Ik had de tracks op voorhand op de computer gemaakt en de lokale kaarten gedownload op mijn Android gsm. Inzoomen tot op straatnaam niveau, weer uitzoomen om op het platteland de juiste richting snel te kunnen zien. Ik heb de papieren kaarten gewoon niet gebruikt, dat wordt nog nostalgie.

 De tocht ging langs rustige, smalle baantjes door een heuvelend landschap met bosjes, graanvelden,  appelboomgaarden en hier en daar een boerderij. Landschapsgewijs iets minder idyllisch vond ik de hoogspanningslijnen die je bijna overal ziet.

 

Waar het fietsen vrij vlot ging, ook bergop, was het met het weer wat minder. Het was best koud en we stopten om de regenjassen aan te doen. Bergop en -af, soms vrij steil, maar ons nieuw wiel en onze remmen (!) lieten ons niet in de steek. Bergaf tegen 47km/u, bergop tegen 5 à 6. En ook mijn "stoker" deed goed mee, al had die het wel koud in zijn korte koersbroek. Veel mogelijkheid om ergens te schuilen was er niet. Een boom zou nog kunnen, maar ergens opwarmen met een soepje zat er niet in. Amper huizen te zien, laat staan dus een restaurant of pub.

Door naar Canterbury dan maar.
Gelukkig was het maar een 30km in totaal en ging het dichter bij Canterbury meestal bergaf, zodat we ondanks de verplichte stop bij de Halfords al kort na de middag aan ons hotel waren.

Dag 2: naar Canterbury deel 2

Al een heel stuk richting huis intussen maar geen tijd gehad om deftig te bloggen dus ik sta serieus achter. De rit naar Canterbury lijkt al een eeuwigheid geleden precies.
 

De SPAR !

Na de valse start en het oponthoud bij de fietsenmaker (bangelijk dat die dat direct kon maken eigenlijk) terug het pad naast de Dour gevonden en al snel terug aan de voet van de helling waar we de fiets op stuk reden. Deze keer begaf de fiets het niet onder ons bruut geweld en geraakten we met vereende krachten zowaar boven. Een stukje evenwijdig aan de helling, over een spoorbrug om dan na een roundabound via Melbourne Avenue aan de echte klim te beginnen. Ik had het echt niet verwacht maar we zijn dus zonder te stoppen boven geraakt. Wel maar tegen 5,5 km/u, maar ik had zelfs nog een kleinere versnelling over. Ik heb Len ook nog wel even duidelijk gemaakt dat papa niet kan antwoorden op vragen en gebabbel als hij bergop aan het fietsen is. "ZWIJG EN TRAP!!!, kon er nog net af.
Boven in het dorpje Whitfield had ik de weg goed verkend via streetview en vonden we probleemloos onze weg via de roundabounds en  fietstunnel tot op de parking van het tankstation. Streetview wist nog niet dat daar een Spar was, dus die hebben wij even in de picture gezet. Mijn nicht heeft een Spar in ons dorp, vandaar...

Morgen of overmorgen meer, het is alweer tien uur voorbij en morgen moeten we op tijd zijn voor de boot.

Dag 2: Dover - Canterbury part 1

In ons hotel, Blakes of Dover, was geen ontbijt ingrepen, dus nadat we gepakt hadden en de fiets terug via de smalle trap naar boven hadden gezeuld, sprongen we nog snel de supermarkt binnen om wat te eten te kopen. Stok- en chocoladebroodjes en een stukje kaas rijker trokken we weer naar het speeltuintje om daar op een bankje te eten. Len vond het best wel handig om op de kabelbaan te eten, ik ben toch maar op de bank blijven zitten.

Vol goede moed vertrokken langs het fietspad naast het riviertje de Dour, zagen we al snel de eerste helling opduiken. We geraakten een 20 meter bergop tot de trappers doorslipten. Gestopt en gecheckt wat het probleem was, maar het was duidelijk dat er een fietsenmaker aan te pas zou moeten komen. Het probleem zat in de naaf van het wiel.

Toevallig fietste er net iemand langs waaraan we de weg naar een fietsenmaker vroegen. De vriendelijke mens reed ons voor naar de Halfords, een paar km terug. Gelukkig liep de weg lichtjes naar beneden, want bergop of zelfs op vlakke weg geraakten we niet meer vooruit.

Bij de Halfords ging er gelukkig onmiddellijk iemand aan de slag om ons terug in gang te krijgen. De diagnose was snel gesteld, de te verwachten rekening ook. En nieuw wiel was de snelste oplossing, maar daar moesten dan ook nieuwe tandwielen op want de oude pasten natuurlijk niet meer op dat nieuwe wiel. £60 later en een uur armer konden we onze valse start goedmaken.

Dag 1 :deel 2

Chillen in het hotel in Gillingham. Mooie derde dag achter de rug maar eerst verder verslag van dag 1 en 2.
 

Door de velden dus naar de ferryhaven, aan beide zijden van de weg stak er wel ergens industrie boven de horizon. Buiten een wat minder uitzicht hadden wij er geen last van. De weggetjes waren rustig en smal tussen het gras en de struiken. Nog een laatste stukje windop op de Route des Dunes en we stonden in de rij
om in te checken voor de boot. Bijna een uur te vroeg, maar beter dat dan te laat zeker? Intussen heb ik al door dat mijn tijdschema's nogal wat ruimte laten, dus stoppen we al eens wat meer. Aan de Engelse douane vond Len het gek dat die man zijn naam kende, we hadden hem echter wel net onze identiteitskaarten gegeven...

 

De rode lijn

We mochten bijna als eersten de boot op rijden. We maakten de fiets vast met een vieze koord en gingen naar boven. Niet handig met de bagage maar die lieten we toch liever niet zomaar achter. We bemachtigden en plaatsje vooraan aan het raam. Len speelde wat op de ipad en ik heb wat buiten gekeken en even geslapen zelfs. Toen er land in zicht kwam zijn we op het dek even naar de White Cliffs gaan zien. Serieus wat wind daar!  Eens aangemeerd konden we weer naar de fiets. We dachten eens slim te zijn en alle vrachtwagens voorbij te steken, maar we moesten van de steward helemaal wachten tot het laatst. Volg de rode lijn, was het advies. Dat die ineens ging ophouden was er niet bij gezegd. We zaten nog steeds binnen de omheining van de ferryterminal!

Even gevraagd aan een truckchauffeur die ons wist te zeggen dat we door een poortje hadden moeten gaan... Hij ging wel voor ons rijden en zeggen waar we er uit moesten. Dat poortje hadden we nog tien keer kunnen voorbij rijden, we moesten zelfs nog op een knopje duwen om het te openen.

Na wat gesukkel met links rijden al snel het hotel gevonden (handig die gps-app)en ingecheckt. De fiets naar de veilige parkeerplaats in de backyard brengen was en heel gedoe. Door het gebouw, langs een smalle trap naar beneden, door een al even smalle deur (haaks op de trap natuurlijk, zodat er ook nog een korte bocht inzat, via de cellarbar langs de achterdeur naar buiten, door de beergarden waar de fiets achteraan tussen de biervaten mocht staan... Goed dat de eigenaar ons mee door deze onderneming loodste.

De kamer was ouderwets maar wel in orde. Eerst een douche en dan even op verkenning in de stad. Avondmaal bij de kfc en even wandelen langs de dijk en door de winkelstraat met gesloten winkels. In een parkje werd er Kermis opgesteld, we zullen als we vrijdag terug in Dover zijn eens gaan kijken of het de moeite is, want dan gaat het open zijn. Ernaast was en speeltuintje met een kabelbaan en daar heeft onze speelvogel zich helemaal kunnen uitleven. Tegen 9u terug naar het hotel en in de pub van het hotel eens gaan kijken of de real ale van goede kwaliteit was. Dat was die dus duidelijk niet en zelfs de aanwezige pilsdrinkers hadden te klagen over hun bier. Ik heb een halve pint van de meest OK ale genomen, maar 2006, het jaar dat deze pub door CAMRA verkozen werd tot local pub van het jaar, is hier echt wel lang geleden.

 

 

  

Dag 1: deel 1

Op een terrasje aan de Abbots Mill Garden in Canterbury. In korte mouwen in de zon, dat had Ik deze morgen niet kunnen denken. Het leek wel of er een paar weergoden deze blog gelezen hadden en me even op mijn plaats wilden zetten. Koud en nat dus. Anyway. Eerst verslag van gisteren.




Start !

Na de snoepbevoorrading bij Moeke op een drafje naar het station in Essen. De eerste hindernis was alvast de tunnel onder de sporen. Niet handig, die trappen, met een geladen lange fiets. We waren goed op tijd, we moesten zelfs nog even wachten op de machinist alvorens de conductrice de deur van de fietswagon kon openen. In Heide stapten er nog fietsreizigers op. Ze hadden eerder deze maand ook in Engeland gefietst maar reden nu via een omweg via Henegouwen tot aan de kust.

De overstap in Antwerpen-Centraal verliep smoothly door de ruime liften, al zaten we op de trein niet zo comfortabel. Het bagagecompartiment was te klein voor onze fiets van tweeënhalve meter dus die moest het gangetje. Aanzien de bagageruimte zich bij de eerste klas bevond zijn we dan maar in het opstaphalletje op de grond gaan zitten.

Wel leuk trouwens dat de mensen je spontaan aanspreken als je met zo'n opvallende fiets op stap bent. We hadden gelijk burt van andere reizigers. De overstap in Gent was iets minder smooth met trap en roltrap maar de trein naar De Panne had weer een "bowlingbaan" wagon (dixit Len) en stopcontacten om onze elektronica te laden. In De Panne zagen we al snel bomma en bompa. Ze verblijven momenteel aan zee en kwamen speciaal naar De Panne om ons nog even uit te wuiven. Tof! 
Eindelijk de echte start dan. GPS ingesteld en en route naar Frankrijk. Een stukje zandweg moest alvast kunnen, het moet niet te makkelijk zijn ook. Na wat bos en duinen toch de polders met veel wind in. Goed dat de Digue du Braeck niet op het programma stond ... Buiten de wind niet veel te melden. Het ging best vlot, het motertje op het tweede zadel trapte goed mee, dus we waren 10 minuten voor mijn schema op de Place Jean Bart in Dunkerque. Even halt voor een koekje en een snoepje en wat foto's van het piratenstandbeeld en on y va. Dankzij de GPS makkelijk door Dunkerque geraakt en via St.-Pol-sur-Mer en Grande Synthe in rechte lijn verder. Belangrijkste meevaller was dat men de weg met de grote brug over een spoorlijn en een kanaal intussen voorzien heeft van een breed fietspad. Op Google streetview was dat nog 4-baansweg met een schamel strookje voor sukkels met de fiets, nu was het gelukkig veel veiliger en we bereikten al snel het paadje door de velden dat naar de boot leidde.  (to be continued)

 

Vierde rit : Gillingham - Greenwich

Laatste officiële rit op Engelse bodem. Er is nog een stukje te rijden van ons hotel in Greenwich naar het station London Bridge (waar ook de London Dungeon is, by the way), maar dat is maar een kom of 6 of 8km naar gelang we de snelste of rustigste weg nemen, maar dat tel ik niet mee. De laatste rit is Duinkerke-De Panne en dat wordt de route die ik had gepland voor de heenweg, over de Digue du Braeck, maar dan in de omgekeerde richting.

Hoe dichter bij Londen hoe meer verkeer en door veel stedelijk gebied. Gillingham en Rochester hangen al aan elkaar, verder Gravesend, Swanscombe, Dartford, druk druk druk lijkt me dat. Vooral kwestie van niet verloren te rijden in de wirwar van straten. Na Dartford wordt het weer wel wat rustiger langs het pad langs de Thames voor 14km. De laatste bult in de Thames snijden we nog af zodat we op een totaal van 58km komen.

De fiets is geladen, morgen vertrek !